Meðan ég var að sækja Valdísi sauð Rósa norðlenskt kofareykt hangikjöt. Það var nú það helsta sem hún óskaði sér til að halda upp á daginn. Hannesi leist ekki of vel á þennan undarlega matrétt en í staðinn borðaði hann slatta af kjúklingapylsum og sá ekki eftir hangikjötinu ofan í okkur.

 

Það er ekki svo mikið meira um þennan dag að segja, en ég geri ráð fyrir að Valdís hafi verið ærlega þreytt eftir það umstang sem það var að yfirgefa sjúkrahúsið. Hún sagðist að vísu ekki vera svo þreytt, en hún hlýtur að hafa verið það. Það var margt að fara yfir og margar ráðleggingar og lærdómur sem við þurftum að taka til okkar áður en við lögðum af stað heim. Fyrir mig var það ekki svo erfitt en fyrir Valdísi hlýtur það að hafa verið heilmikið erfiði. Hún er ekki orðin fullfrísk þó að það sé búið að skrifa hana út af sjúkrahúsinu. En nú er hún sofnuð og fær vonandi góðan svefn. Í svefninum felst mikil lækning og á morgun verður fyrst að marka hvernig það verður að vera komin heim. Svo gerum við okkar besta í sameiningu.

 

 

*