Eitt sinn þegar ég kom í vinnuna í Svartnesi að morgni til fyrsta sumarið mitt í Svíþjóð, í miklu blíðskaparveðri, þá var ég aldeilis frelsaður af þeirri náttúrufegurð sem við mér blasti á leiðinni þangað snemma um morguninn. Ég reyndi að lýsa fyrir sænskum vinnufélaga mínum þar hversu fanginn ég var af upplifuninni. Honum fannst ekki mikið um og sagði að það væri bara eins og það ætti að vera. Þá datt mér í hug að þetta kæmi kannski bara upp í vana og ég mundi hætta að hrífast af sænska sumrinu eins og þessi maður virtist hafa gert. En sannleikurinn er sá að jafnvel ekkert vor í Svíþjóð hefur heillað mig jafn mikið og þetta tuttugasta og fyrsta vor mitt hér. Ég reyndi að taka nokkrar myndir sem allra snöggvst á leiðinni hingað í morgun og svo hér í Vornesi. Myndavélin ræður ekki við það en ég birti hér alla vega nokkrar myndir.