Hér í sveitinni runnu saman morgunverður og hádegisverður í dag, svo rólegt var það og ég hef ekki orðið var við einn einasta bíl fara framhjá þegar ég byrja að skrifa þetta klukkan fimm síðdegis. Eftir morgun/hádegisverð fórum við í gönguferð það sem við köllum að fara hringinn. Það er tæplega þriggja kílómetra langur hringur hér innan byggðarinnar. Undir lok þessarar gönguferðar hugsaði ég um áætlun sem ég ætla mér að gera áður en nýtt ár gengur í garð. Það er áætlun um það sem ég vil hafa fyrir stafni undir mánuðunum fram á vorið. Svona áætlun geri ég oft en þó fyrir styttri tíma en þetta. Það forðar stressi og eykur það sem ég kemst yfir án þess þó að leggja of mikið á mig.

 

Þegar heim var komið  ákvað ég að fara í rólega yfirlitsferð hér úti til að safna að mér punktum í áætlunina. Svo þegar ég var búinn að ganga kringum húsin brá ég mér út í skóg og gekk þar einn og hálfan hring. Það er langt síðan nú að ég hef farið í svona yfirlitsferð í skóginum. Birtu var farið að bregða en ekki um of sem gerði það að verkum að það var ofur góð og róandi stund sem ég var þarna í skóginum.

 

Ég fann að þessi yfirlitsferð var mikið notalegri en ég átti von á og mikið notalegri en á sama tíma í fyrra. Ég hugsaði hvers vegna en var fljótur að koma fram til að það var vegna þess að í fyrrasumar gerði ég stór átak í skóginum þegar ég grisjaði mjög mikið. Það tók fleiri vikur. Það var á röngum árstíma en það var jafn áríðandi samt sem áður. Ég hafði ekki gert þetta í ein tvö til þrjú ár og það var hreina myrkviðið að byrja. Svo þegar ég var byrjaður gat ég varla hætt. Nú naut ég þess að hafa gert svo. Ég þarf að vinna í skóginum í vetur en það verða bara þægilegir smámunir miðað við árið sem er að líða. Þegar ég kom heim úr skóginum var eftirmiðdagskaffi sem Susanne hafði borið fram.

 

Ég er alltaf öðru hvoru spurður hvað ég geri með dagana hér á Sólvöllum. Áður lét ég þetta fara svolítið í taugarnar á mér en nú orðið er mér alveg nákvæmlega sama. Þegar nágrannaparið neðst í brekkunni fer á þjóðdansaæfingu, en þau eru líka ellilífeyrisþegar, er ég kannski að koma inn frá því að kljúfa við. Mér líður vel þegar ég er að kljúfa við. Þar get ég látið hugan svífa yfir lönd og höf og langt út í himingeiminn og svo hef ég gaman af að stafla viðnum þannig að framhliðin sé alveg slétt. Svo get ég skroppið inn í kaffi og fengið mér hrökkbrauð með osti. Það er gott.

 

Þegar annað fólk fer á golfvöllinn fer ég kannski út í skóg og hlúi að einhverju eða grisja á einhverjum ákveðnum stað. Svo lít ég yfir verkið og er ánægður. Þegar enn annað fólk fer í veiðitúr fer ég kannski út og hreinsa illgresi. Það er alveg ótrúlega leiðinlegt að byrja en þegar ég er kominn af stað verð ég óstöðvandi. Þannig get ég haldið áfram að telja upp. Ég er einfari en Susanne kvartar ekki undan einfaranum í mér. Þetta býr í henni líka. Valdís kvartaði ekki heldur undan einfaranum í mér en eftir á að hyggja hef ég oft velt því fyrir mér hvort ég hafi misboðið henni með þessu.

 

Þegar ég nú lít yfir árið höfum við líka gert alveg helling af skemmtilegum hlutum. Við höfum farið í heimsóknir og við höfum farið á tónleika og revíu. Við höfum farið með fólki út að borða eða á kaffihús. Svo höfum við líka farið ein út að borða og ein á kaffihús og svo hef ég farið í þriggja vikna Íslandsferð. Einfararnir á Sólvöllum eru því ekki alveg mosagrónir.

 

Þannig er nú það. Þegar ég gekk út eftir okkar sameiginlegu gönguferð og leit yfir svæðið hrönnuðust upp verkefnin á verkáætluninni minni. Svo ætla ég að taka þau nauðsynlegustu á verkefnalistann og önnur fá að bíða fram á næsta sumar eða til næsta árs. Það skal verða hóf á hlutunum. Þegar ég kom út í skóginn rak ég fyrst af öllu augun í tvo laufhauga með svo sem tíu metra millibili.

 

Mitt í þessum laufhaugum eru tvær gryfjur sem eru svo sem einn meter að þvermáli og yfir hálfur metri á dýpt. Þær eru fylltar með góðri mold og svo er á að giska átta fermetra svæði kringum þær þakið með fet þykku lagi af laufi. Í vor ætla ég að setja eina hengibjörk í hvora holu þar sem þær eiga að hafa það gott í góðum jarðvegi. Lauflagið í kring á að vera til jarðvegsmyndunar lengra fram og til að halda raka í jarðveginum hjá þessum nýju íbúum skógarins. Næsta ár ætla ég að bæta á lauflagið. Nokkra metra frá hvorri holu er haugur af grjóti, grjóti sem ég velti burtu þegar ég gróf holurnar. Það var sem og margt annað sem ég hef gert hér að ég hálf kveið fyrir greftinum en þegar ég var byrjaður var hann skemmtilegur. Skrýtnari maður en þetta er kannski vandfundinn.

 

Nú hlakka ég til að fara í verslunina Skrúðgarðagróður í Örebro í mars og panta hengibjarkirnar og svo vona ég að þær verði komnar í byrjun apríl og þá verður gróðursetningarhátíð. Það er gaman að þessu bara svo að þið vitið. Þetta er aðeins ágrip af því sem ég nýt af að taka mér fyrir hendur.

 

Nú verð ég að gjöra svo vel að lesa þetta yfir og ákveða hvort ég birti það. Það sem ég hef skrifað nú er langt frá því að vera það sem ég hélt í byrjun.

 

Eigið margar góðar stundir á ókomnum tímum.