Og hvað það var mjúkt á fingrinum

Að taka smá lús af gamla góða vasilíninu á fingurinn -ja það minnti mig bara á árin um þrítugt. Og svo gekk það svo mjúklega inn í hampinn og gerði allt verkið svo traustvekjandi. Hvað kallinn í búðinni var nú góður að vera svolítið gamaldags eins og ég.

Og rétt í þessum orðum skrifuðum gerði einhverja þá mestu rigningardembu sem við höfum orðið vitni að um dagana. En það er allt í lagi okkar vegna. Sólvellir standa upp á brekkubrún, þakið er gott, það eru þakrennur og allt umfram vatn hefur sínar ákveðnu leiðir frá húsinu.
GB
Oge ekki var -aå


Kommentarer


Kommentera inlägget här:


Namn:
Kom ihåg mig?

E-postadress: (publiceras ej)

URL/Bloggadress:

Kommentar:

Trackback
RSS 2.0