Ég fór á Sólvelli í dag til að sækja hluti sem við þurftum að nota hér heima og til að líta eftir. Frostið á Sólvöllum þá stundina var 18 stig. Ég gekk spertur inn í húsið, hreinsaði snjóinn af fótum mér, gekk svo að inntakskrananum og skrúfaði frá. Það á að heyrast lítið pfp hljóð þegar skrúfað er frá kranum en það heyrðist ekki neitt. Svo skrúfaði ég frá krananum yfir handlauginni en það kom ekki neitt. Mín fyrsta hugsun var sú að ég segði alls ekki frá þessu. Ég fann fyrir vonbrigðum. Svo hringdi ég í hann Lars eldri, en í bílskúrskjallara hjá honum eru kranar fyrir þrjár fasteignir sem fá vatn frá sömu borholu. Ég bað Lars að skrúfa fyrir kranann á vatnslögninni okkar. Já, sagði Lars alvarlegur, vatnið er búið að frjósa víða enda hefur þetta alls ekki verið eðlilegt að undanförnu.

Jafnfallinn snjórinn er 30 sm.  Ég tók strákústinn við dyrnar og gekk aðeins frá húsinu og rak skaftið þar niður. Og viti menn, jörðin var þýð undir snjónum. Þegar ég skrifa þetta núna um ellefu leytið trúi ég því varla en svona var það. Samt náði að frjósa vatnið undir húsinu. Ég læt setja hitaþráð í vatnslögnina niður á vel frostfrítt dýpi í sumar. Eftir klukkutíma dvöl á Sólvöllum fór ég heim og þá var frostið orðið 22 stig. Núna í kvöld er það 24 stig hér í Örebro og á svona að vera einn til tvo daga til viðbótar. Síðan á frostið að minnka og verða um tíu stig. Þá finnst manni vorþeyr fyrir utan að snjórinn bráðnar ekki.

Ég kom við hjá grönnunum Lars yngri og Stínu. Vatnið hjá þeim kemur inn í smá kjallaraholu og þar fraus það innan við vegg. Lars var búinn að kaupa hitaþráðinn sem ég talaði um áðan og ætlar að setja í inntakið hjá sér. Svona gengur nú lífið í Sviþjóð. Á morgun er það vinna frá hádegi og fram að hádegi á sunnudag. Svo verðum við rík.


Þessi Sólvallamynd er frá því fyrir áramót.