Duglegur ferðamaður nafni
Það er búinn að vera fallegur dagur á Sólvöllum í dag, þægilegt veður með logni, sól og líklega um 20 stiga hita. Öllum gróðri virðist líða vel, laufblöð og stilkar eru full af safa og trjákrónurnar eins og leggja út blöðin til að taka á móti sem mestri sól. Hér standa yfir verk sem þarf að ljúka áður en smiðir og gröfumenn ríða í hlað. Þeir ætluðu að koma á morgun en ég bara kemst ekki hjá því að vinna á morgun en á fimmtudag mega þeir koma. Ég vil vera við fyrsta daginn sem þeir verða hér. Annars á ég að halda fyrirlestur í vinnunni á morgun sem heitir traust og ég ætti þá kannski að æfa traust mitt til byggingarmanna líka. Annars treysti ég þeim alveg en það er bara eðlilegt að hafa samráð þegar framkvæmdirnar byrja.
Fjölskyldan í Uppsölum er nú komin á íslenska grund. Rósa hafði svolitlar áhyggjur af því að Hannes Guðjón yrði órór í flugvlélinni. Amma hans komst að góðri niðurstöðu í því máli. Hún sagði að hann væri allt of forvitinn til að hafa tíma til að gráta í flugvél. Ég var henni fullkomlega sammála þegar hún sagði þetta þó að orðið forvitinn væri kannski ekki alveg það sem við meintum. Áhugasamur um það sem er að ske í kringum hann væri kannski réttara orðalag. Hann er að uppgötva margt í kringum sig drengurinn.
Svo sendi Rósa símamynd af honum á Arlanda þar sem hann sat á töskuvagni og skoðaði sig greinilega um. Það var auðséð á honum á þeirri mynd að hann mundi ekki hafa tíma til að gráta í flugvélinni á leið til Íslands. Hann virtist á fullu við að uppgötva heiminn. Svo fréttum við eftir að þau lentu í Keflavík að hann nafni minn hefði verið mikið duglegur ferðamaður. Nú er hann trúlega að kynnast frændfólki sínu á Íslandi.
Sólin er farin að snerta trjátoppana í norðvestri og brátt kyssir hún Kilsbergen. Hún lýsir upp trjástofnana utan við gluggann minn og lengra út í skógi sé ég einstaka ljósan flekk þar sem hún nær að smeygja geislum sínum milli trjákrónanna. Nú fer ég að leggja mig þar sem ég ætla að koma vel sofinn til vinnunnar á morgun. Ég óska Óla Lokbrá velkominn ef hann vildi vera svo góður að vera félagi minn í nótt.
Fjölskyldan í Uppsölum er nú komin á íslenska grund. Rósa hafði svolitlar áhyggjur af því að Hannes Guðjón yrði órór í flugvlélinni. Amma hans komst að góðri niðurstöðu í því máli. Hún sagði að hann væri allt of forvitinn til að hafa tíma til að gráta í flugvél. Ég var henni fullkomlega sammála þegar hún sagði þetta þó að orðið forvitinn væri kannski ekki alveg það sem við meintum. Áhugasamur um það sem er að ske í kringum hann væri kannski réttara orðalag. Hann er að uppgötva margt í kringum sig drengurinn.
Svo sendi Rósa símamynd af honum á Arlanda þar sem hann sat á töskuvagni og skoðaði sig greinilega um. Það var auðséð á honum á þeirri mynd að hann mundi ekki hafa tíma til að gráta í flugvélinni á leið til Íslands. Hann virtist á fullu við að uppgötva heiminn. Svo fréttum við eftir að þau lentu í Keflavík að hann nafni minn hefði verið mikið duglegur ferðamaður. Nú er hann trúlega að kynnast frændfólki sínu á Íslandi.
Sólin er farin að snerta trjátoppana í norðvestri og brátt kyssir hún Kilsbergen. Hún lýsir upp trjástofnana utan við gluggann minn og lengra út í skógi sé ég einstaka ljósan flekk þar sem hún nær að smeygja geislum sínum milli trjákrónanna. Nú fer ég að leggja mig þar sem ég ætla að koma vel sofinn til vinnunnar á morgun. Ég óska Óla Lokbrá velkominn ef hann vildi vera svo góður að vera félagi minn í nótt.
Kommentarer
Trackback
