Ég er þreyttur eftir daginn og ég held jafnvel að Valdís sé þreytt líka. En það hefur líka heil mikið skeð og það er farið að líkjast einhverju hér heima og Valdís er aðal driffjöðrin innanhúss. Í morgun hafði ég hraðann á og hreinsaði 30 sm djúpan snjó úr slóðunum milli húsanna hér. Þessar slóðir eru 98 smalamannsskref hef ég mælt. Þið vitið að röskur smalamaður tekur stór skref á haustin í skaftfellska fjallendinu og mín skref fengu sitt uppeldi þar. Síðan er búið að bera hluta af kössunum eftir þessum slóðum þar sem hver hlutur skal fá sitt aðsetur í viðeigandi geymslu. Það er að segja þeir hlutir sem þola kalda geymslu. Hinu reynum við að koma fyrir í sjáfum bústaðnum.

Svo kom hann Anders smiður og yfir heitum vöfflum frá Valdísi ræddum við um byggingarframkvæmdir vorsins. Ansvíti er þetta fínt sagði Anders þegar Valdís lagði vöfflurnar og rjómann á borðið. Nú þarf ég að sinna svolítið húsateikningum og vona ég að ég geti áfram notið aðstoðar Péturs tengdasonar sem er mjög góður að teikna með tölvu. Svoleiðis teikningar verða voða fínar þó að það sé líka gaman að teikna með reglustiku og blýanti. Það er auðvitað voða ekta að teikna með reglustiku og blýanti en tölvuteikningin gefur möguleika á að gera hlutina fína, að breyta og gera tilraunir og til og með að hafa teikninguna með verðandi lit hússins.

Milli Örebro og Sólvalla er verið að byggja hús og það er með útbyggðri forstofu sem við höfum horft á á ferðum okkar þar framhjá. Okkur hefur þótt hlutföllin í þessari útbyggðu forstofu falleg. Þegar ég var að koma heim úr vinnu á sunnudaginn var ákvað ég að koma þarna við þar sem menn voru greinilega þar að vinna og ætlaði ég að biðja leyfis að mæla forstofuna. Það getur verið gott að huga að fyrirmyndum og sérstaklega þegar þær eru góðar. Ég bankaði á dyrnar og gekk svo inn. Eftir enhverjum gangi frá vinstri kom ungur, viðkunnalegur maður og horfði á mig. Niður stiga kom nokkuð eldri maður og stoppaði neðarlega í stiganum. Sá í stiganum gat vel verið faðir þess yngri.

Nú voru þeir þarna báðir rétt hjá mér og biðu þess að eitthvað skeði og ég bar upp erindið; má ég mæla forstofuna? Svarið sem ég fékk gat hljómað eitthvað á þessa leið: Zxcvbnsdfghyuiolö iuytrejklxcv asdfzxc. Ég var engu nær og hef sjálfsagt litið út eins og fuglahólkur. Þá leit föðurlegi maðurinn í stiganum á yngri maninn og bað hann með augnaráðinu að gera eitthvað. Þá sagði sá yngri hægt og skýrt: "Við tölum enga sænsku". Þá sagði ég á sænsku að það væri ekkert við þvi að gera, þakkaði fyrir og gekk út. Þetta var væntanlega eina sænskan sem þessir tveir menn töluðu. Svo mældi ég forstofuna og gekk eftir það út að bílnum mínum og sá í leiðinni að bíll manna sem voru að vinna í húsinu var með Eistnesku númeri. Ekkert létt mál það hugsaði ég.

Það er kominn háttatími á Sólvöllum.