Það hefur verið mikið "Jag vill leva jag vill dö i norden" í dag sem eru lokaorðin í sænska þjóðsöngnum. Ég kom heim frá vinnu upp úr klukkan fimm. Það eru nefnilega sumir svo mikilvægir að þeir verða að vinna á þóðhátíðardaginn líka. Ég er búinn að horfa á tvo þjóðhátíðardagsþætti með Valdísi og það var alls ekki svo vitlaust. Í öðrum þættinum komu nokkrar manneskjur saman og einfaldlega töluðu um þjóðhátíðardaginn frá mörgum sjónarhornum. Meðal þessa fólks var ein finnsk kona og ein kúrdisk kona. Kúrdiska konan talaði um frelsið sem hefði boðið hana velkomna til Svíþjóðar og hún talaði um landið sem möguleikanna land sem hún elskaði. Sú finnska sagði að ekkert land hér um slóðir byði fólki frá svo mörgum löndum velkomið til að taka þátt í þjóðhátíðarfagnaði. Báðar konurnar af erlendum uppruna eru leikkonur í Svíþjóð.

Í þessum þætti var sýnt frá þjóðhátíðardegi Norðmanna og fréttamaðurinn sem hafði verið sendur til að annast þá upptöku var svört kona. Fyrir nokkrum árum hélt hálf svrt kona ávarp þjóðhátíðardagsins. Hér heima sátum við Valdís svo og horfðum af áhuga á þáttinn og mundum ekkert eftir því að við værum ekki Svíar. Ég held að enginn í Vornesi hafi heldur velt því fyrir sér í dag að ég væri ekki hreinræktaður Svíi.

Litla veðurstöðin hennar Valdísar spáir rigningu og þrumuveðri. Hún er að vísu búin að spá rigningu í tvo daga en ekki hefur rignt ennþá. Veðurspáin í sjónvarpinu í gær gerði líka ráð fyrir rigningu í dag en allt kom fyrir ekki. Hins vegar sá ég í veðurathugun minni áðan að dökkir bakkar dragast nú upp á himininn frá suðvestri til norðvesturs. Þegar ég lagði af stað heim um fjögur leytið var Vorneshitamælirinn í 27 stigum, mælirinn í bílnum í 28 stigum og þegar ég kom heim voru allir mælar í 29 stigum. Það er því sumar.

Ég hef ekki bara horft á sjónvarp í kvöld skuliði vita. Ég gekk auðvitað á vit vina minna sem mynda skóginn bakvið húsið. Ég brá tommustokknum á álminn sem ég flutti í fyrra af gamla túninu vestan við húsið og hann mælsdist 125 sm. Og hvað ætli sé merkilegt við það? Ég kem að því. Eitthvað tré sem ég ekki þekkti óx alveg gríðarlega hratt við skurðbarm eina fimmtán metra frá húsinu. Ég klippti allar plöntuspírur þarna burtu árið 2007 og hélt að þetta væri allt reyniviður og aspir. En svo bara æddi þessi planta upp á óttrúlega stuttum tíma og er nu orðin að tré. Ég tók blað með mér til hans Ingemars garðyrkjumanns og hann þekkti þegar í stað að þarna væri álmur á ferðinni.

Þar með vissi ég hvernig álmur lítur út. Um mánuði eftir að hann Arnold sló gamla túnið vestan við húsið okka í fyrra, það er að segja í ágúst, gekk ég um túnið og fann nokkra álma sem þá voru orðnir um 30 sm háir þrátt fyrir að hafa verið slegnir niður mánuði fyrr. Ég sótti þrjú stykki og gróðursetti út í skógi. Tíminn til að gera þetta var á móti allri skynsamlegri þekkingu, en viti menn; hæðin á þessum plöntum er nú upp í 125 sm sem fyrr er sagt.

Það gengur trjásjúkdómur í Svíþjóð sem kallaður er álmveikin. Gert er ráð fyrir að allir álmar í þessu landi verði sjúkdómnum að bráð. Afar fallegar, langar raðir af gömlum álmum við gamlar götur í Örebro hafa gert þessar götur þekktar í bænum um langan tíma. En því miður; álmarnir eru dauðir. Fyrir nokkrum árum talaði ég um þetta við Ingemar, þann sem ég nefndi áðan. Hann sagði einfaldlega að hann tryði ekki á þetta. Svo sagði hann: hugsaðu þér ef tvöföldu álmaraðirnar við Karlshertogaveginn dræpust, nei, það bara má ekki henda. Nú er það skeð. Nú ætla ég að hlú að nokkrum álmum hérna og ég neita að trúa því að þeir drepist úr álmaveikinni. Ef sá draumur minn mundi nú rætast komum við Valdís til með að verða álmfræjakaupmenn framtíðarinnar. Ég man ekki betur en að loftplöturnar í stofunni í Sólvallagötu 3 séu spónlagðar með álmi.

Ég birti svo að lokum myndir af barnabörnum.


Hér er hann nafni minn á rölti í Stokkhólmi með myndavélatösku foreldranna sinna.


Hér eru svo systurnar frá Vestmannaeyjum að leika sér í Reynisfjöru. Kristinn bróðir þeirra tók myndina. Ég vona svo að hann sendi mér nýja mynd af sér og kærustunni.

Að lokum óska ég þeim sem eiga við sárt að binda um þessar mundir góðs bata og góðra daga.