Svíinn hann Leif Sik vildi sjá ókunn höf og lönd og þess vegna réði hann sig á skip sem sigldi vitt og breitt um heimshöfin. Einn skipsfélaga hans var Íslendingurinn Ragnar Gunnarsson matreiðslumaður. Þegar þeir hættu til sjós spurði Ragnar hvort Leif vildi ekki enda þessa samveru þeirra með því að koma í heimsókn til Íslands og svo gerði hann. Það var nú meining með þessu vegna þess að á Íslandi beið ung kona, ættuð frá Siglufirði, og þegar þau hittust Leif og þessi kona, hún Ingibjörg Pétursdóttir, þá varð ekki aftur snúið. Enn í dag, rúmlega hálfri öld seinna eru þau hjón og búa nú í Fjugesta í Lekebergshreppi í Svþíþjóð, hreppnum okkar Valdísar. Fyrst höfðu þau þó búið fáein ár á Íslandii og einnig all nokkur ár í Örebro.

Kona heitir Bára Halldórdóttir og er tæknimaður hjá Ríkisútvarpinu íslenska, Rás 1. Hún er bróðurdóttir Ingibjargar Pétursdóttur í Fjugesta og lætur sér annt um þau hjón. Eitt sinn var Bára að leita á netinu að myndum frá Fjugesta. Þá fann hún bloggið mitt. Þar fann hún væntanlega líka myndir frá héraðinu kringum Fjugesta og þar fann hún nafnið mitt og komst að því að við værum næstum nágrannar Ingibjargar og Leifs. Síðan er eitthvað á annað ár og það er ástæða þess að við Valdís þekkjum nú þetta fólk.

Við Valdís höfum heimsótt Ingibjörgu og Leif nokkrum sinnum. Bára er nú ásamt Halldóri syni sínum í heimsókn hjá þeim Fjugestahjónum og í dag, páskadag, var okkur Valdísi boðið þangað í íslenskan páskamat.

Ungi maðurinn við gluggann er Halldór sonur Báru, þá Ingibjörg Pétursdóttir, konan sem beið heima á Íslandi eftir prinsinum sem hafði kannað hinar fjarlægustu slóðir, þá Bára Halldórsdóttir, íslenska konan sem lætur sér annt um frænku sína í Fjugesta, þá Leif Sik, prinsinn sem hafði siglt um heimshöfin og kom svo og heillaði íslensku konuna. Og svo er hún þarna hún Valdís mín sem ég steig í vænginn við í Sjálfstæðishúsinu við Austurvöll haustið 1960. Það var sama ár og ævintýraprinsinn Leif birtist við íslenska sjóndeildarhringinn og svo yfirgaf hann landið aftur fjórum árum síðar með íslensku prinsessuna við hlið sér.

Íslenska lambalærið var ljúffengt og einnig epplapæið sem hann Halldór útbjó. Bára fór inn á Íslendingabók og athugaði skyldleika okkar á milli. Þegar Leif talaði um Ísland fann ég vel að hann hafði kynnst landinu ótrúlega mikið á þeim fjórum árum sem hann bjó þar og hann gæti heldur betur orðið mér skeinuhættur í spurningaþætti um Reykjavík. Leif og fyrrum skipsfélagi hans, Ragnar Gunnarsson matreiðslumaður, eru miklir vinir enn í dag. Leif fær stjörnur í augun þegar hann talar um þennan íslenska vin sinn.

En nú erum við Valdís heima á ný. Það eru margir þættir sem valda því að við höfum hitt þetta fólk. Í raun er fyrsti þátturinn að Leif kom til Íslands um 1960, einnig að þau fluttu til Svíþjóðar, að ég blogga, þá að Bára fór út á netið til leita að myndum frá Fjugesta og fann bloggsíðuna mína. Og svo auðvitað það að hún ákvað að hafa samband til að segja okkur frá þessu fólki sínu. Leif, þú talar ótrúlega góða íslensku. Takk fyrir páskamatinn og samveruna þið öll.

Þegar ég vel myndir á bloggið get ég alveg orðið fastur í því hvort þessi myndin eða hin sé betri. Ég hafnaði í svona í kvöld og ákvað svo að lokum að leysa þetta með því að birta báðar myndirnar.