Oft hefur verið talað um sumarauka þegar haustið býður upp á mikla góðviðrisdaga. Sumarauki hefur líka verið notað þegar erfiðlaikar hafa þjakað fólk í hjónabandi og svo allt í einu hafa erfiðleikarnir gengið yfir og lífið hefur orðið gott og gefandi. Þá fékk fólkið sumarauka. Kannski hefur orðið sumarauki líka verið notað yfir margt annað. Það má hins vegar segja að hér í landi höfum við upplifað vetrarauka undanfarið.

Í nokkra daga hafa él gengið yfir, slydda og jafnvel úrhellis haglél. Það hefur þó ekki fryst nema þá mjög lítið. Við hér í Örebroléni höfum ekki beinlínis þurft að kvarta undan snjóalögum eða rafmagnsleysi vegna slæmrar veðráttu eins og hefur verið í landshlutum ekki svo langt í burtu. Veðurspáin hefur verið dapurleg og fimm daga spáin á textavarpinu gerði ráð fyrir skítaveðráttu þangað til allt í einu um hádegið í dag að ég sá að nú hafði þetta snúist við. Spáin gerði allt í einu ráð fyrir vaxandi hlýindum og þá leit ég á tíu daga spána á netinu og þar er gert ráð fyrir 16 til 18 stiga hita um næstu helgi. Sem sagt; bráðum heyrum við grasið vaxa og laufverkið opna sig. Þá verða góðir dagar.

Í morgun var dádýr á beit á opna svæðinu vestan við Sólvelli. Um hádegi voru tvö dádýr á hlaupum á akri nokkru neðar og héri lék sér þar sem dádýrið hafði áður verið á beit. Undir kvöldið rölti hjörtur út úr skóginum  og vestur yfir veginn. Það má segja að þetta var óvenju líflegt hvað þessa fjórfætlinga áhrærir. Hins vegar voru fuglarnir frekar hljóðir enda var það svo að það var slyddu og éljagangur í allan dag og um sex leytið var orðið alhvítt. Nú er þessi snjókoma gengin norður yfir, snjórinn er byrjaður að láta undan enda er hiti um eða yfir frostmarki. Síðan eiga hlýrri dagar að taka völdin.

Í fyrramálið þegar ég fer á nærbuxunum einum að útihurðinni bakdyramegin til að líta út, á ég von á glaðlegum fuglasöng og auðri jörð. Vordagar eru alveg dásamlegir. Heggurinn er hálf laufgaður, sama er að segja um sírenuna og hlynurinn er kominn vel af stað. Miklir frækólfar eru farnir að hanga frá fíngerðum, hangandi þráðum birkitrjánna og gulgrænir frækönglar seljunnar gefa henni vorlitinn. Ég sé fyrir mér hraðann sem verður á öllu þegar hlýnar. Ég fer að ganga milli kunningja minna sem eru heldur seinni til, taka greinaenda milli fingra mér og athuga brumin. Svoleiðis athuganir teljast án nokkurs vafa til andlegheita.

Það eru annríkistímar framundan með mörg þörf og skemmtileg verkefni. Eplatré og brómberjatré verða að fá sinn endanlega stað eftir miklar vangaveltur. Vissulega getur hvort þessara eplatrjáa skilað einu epli hvort í sumar, en brómberjatrén munu engum berjum skila fyrr en að ári. Ellilífeyrisþegar hafa allan tíma sem til þarf til að bíða eftir því. Eplatrén sem við gróðursettum í fyrra geta líka vissulega skilað einu og einu epli. Hérarnir átu ekki af þeim börkinn í vetur eins og þeir gerðu fyrir tveimur og þremur árum. Svo fer börkur þeirra að verða svo grófur að hérarnir éta hann ekki nema það verði mikill hungurvetur.

Þannig gengur lífið fyrir sig og það lítur alls ekki illa út. Ég var búinn að skrifa fyrir sögnina "vetrarauki" en ég ætla að breyta því. Það lætur svo þunglyndislega. Birtan er farin að smjúga svo snemma inn um stafngluggann á herberginu okkar að við erum farin að vakna fyrr og hressari á morgnana en við gerðum í mesta skammdeginu.