Hér skulum við sitja og láta tónlistina
leika við hlustir: ljúf kyrrðin og kvöldið
fallast í faðma og hljóma saman.

Það var William Shakespeare (1564-1616) sem komst að þessari niðurstöðu í "The Merchant of Venice". Líklega væri hægt að gera lífið einfalt, mikið, mikið einfalt, og hafa það mikið, mikið betra en stærsti hluti hins vestræna heims hefur það í allsnægtum sínum. Ekki fyrir svo löngu las ég það einhvers staðar að öfundin væri stærsta orsök ógæfu. Eftir að hafa lesið einhverja frétt núna seinni partinn í dag taldi ég mig komast að því að peningagræðgin væri orsök gríðarlega mikillar ógæfu og meiningarleysis og fengi fólk til að gera ótrúlegustu hluti -bara ef peningarnir rynnu óhindrað í gullkistuna.

Þó að ég sé ekki fullkominn held ég að ég líði hvorki af öfundsýki eða græðgi. Hins vegar hef ég haft öfundsýkina að förunaut og slatta af græðginni líka.

"Ljúf kyrrðin og kvöldið fallast í faðma og hljóma saman."

Núna ætla ég að leggja mig og reyna að biðja kvöldbæn áður en ég sofna.