Svo voru Rósa og Hannes komin og það var margt haft á prjónunum. Hannes talaði mikið um brýr og það var nú það minnsta að fara út í það að byggja brýr. Mikilvægar brýr, alveg á milli heimsálfa og ólíkra kynþátta þar sem við þurftum að koma á friði milli ólíkra hópa sem slógust um gæði heimsins. Við sópuðum ósemju og spillingu til hliðar og Hannes sneri baki mót ósómanum sem við vorum ákveðnir í að útrýma, en nú snerum okkur að skipulagningu þessara stóru verkefna.

 

Svo hófst ferðin og Hannes var kominn af stað með kranabílinn sinn sem honum þótti vissara að hafa meðferðis ef það þyrfti að lyfta fleiri hindrunum úr vegi og setja yfir í ónytjuhauginn mikla sem við ætluðum að eyða síðar. Hann var þegar kominn með kranabílinn yfir fyrstu heimshafsbrúna og þá kom hann til baka til að athuga hvernig afa gengi með vörubílinn með öllum nauðsynjunum sem við þurftum að hafa með okkur á mikilvægustu ferð okkar um hin víðáttumiklu lönd. Og nú má segja frá hvað á að verða um stóra ónytjuhauginn sem er bæði af hinu illa og til mikils ama fyrir augað sem auðvitað á að leita eftir eftir því besta og fallegasta sem finnst í þessum heimi. Við nefnilega ætlum að taka þennan haug þegar allt er komið í hann og elda hann upp til að kynda hýbýli allra þeirra sem er kalt. Þá verður heimurinn nefnilega betri.

 

Að lokum fundum við Hannes að við þyrftum að hvíla okkur og líta inn til fólksins okkar áður en ferðinni yrði haldið áfram. Þá fórum við inn til mömmu og ömmu. Það væri alveg eins víst að þær væru búnar að útbúa eitthvað gott fyrir menn sem unnu að því að gera heiminn betri. Svo var komið kvöld og nótt og að morgni fór afi í vinnuna.