Frá Brändåsen gegnum Súlnaberg til Tärnaby og Storuman
Við Valdís skruppum áðan bæjarleið til Brändåsen (brendosen) og fengum okkur að borða. Við gerum þetta tvisvar sinnum í mánuði eða svo og er bara ágætis siður. Þetta er enginn fínn veitingastaður en bara ágætur.
Beðið eftir matardiskinum.
Brändåsen er kannski svolítið í líkingu við Súlnaberg sáluga á Akureyri. Þar var vel útilátinn, venjulegur og góður matur og þar hittist mikið af fólki sem borðaði og spjallaði um daginn og veginn. Svo man ég ekki betur en að alltaf hafi maður þekkt einhvern þar en það gerum við ekki þegar við borðum á Brändåsen. Þó kemur það fyrir.
En þetta með Súlnaberg; það er sorgarsaga sem ég hugsaði um meðan við sátum yfir matnum áðan og það er þess vegna sem ég er að segja frá þessu. Það var árið 2002 sem við Valdís komum með ferjunni til Seyðisfjarðar og höfðum þá bílinn með okkur. Þegar við komum til Akureyrar ætluðum við að fara á Súlnaberg eins og við höfðum gert hundrað sinnum forðum tíð eða mikið meira en það. Svo komum við að gamla innganginum en það var ekkert Súlnaberg. Súlnaberg heyrði sögunni til. Akureyri var ekki spennandi lengur. :(
*
Áður en við lukum morgunverðinum í morgun byrjaði sjónvarpsmessan. Hún var frá litlum bæ norðarlega í Svíþjóð sem heitir Tärnaby (Ternaby). Hann er næstum norður undir heimskautsbaug eða á breiddargráðu sem liggur mitt á milli Hríseyjar og Grímseyjar, umkringdur fjöllum sem eru einn til einn og hálfur kílómeter á hæð. Þar er líka mikið af vötnum og skógar vaxa all langt upp í fjallshlíðar. En hvað um messuna? Hún var frábær. Þarna var all nokkuð af fólki í samabúningum og sumt messuefnið var flutt bæði á sænsku og samisku. Boðskapur messunnar var einhvern veginn hrífandi og svo umhugsunarverður að ég punktaði ýmislegt niður hjá mér strax eftir messuna.
Ég ætla ekki að gera messunni frekar skil hér, en messan fékk mig til að fræðast svolítið um Tärnaby. Ef við Valdís ætlum að aka á Fordinum okkar þangað norður þurfum við að aka um 970 kílómetra norður á bóginn, norður, norður og alltaf norður á bóginn. Öðru hvoru fæ ég sterka löngun til að gera það, að ferðast langt, langt norður í þetta langa land, og ég hef bloggað um það öðru hvoru gegnum árin. Svíþjóð býður upp á mjög margbreytilegt landslag og náttúru og svo fylgir jú saga hverju héraði sem er líka þáttur í að kynnast landi. Ég leitaði uppi nokkrar myndir frá héruðum þarna norður frá en sannleikurinn var að mér tókst ekki að vista bestu myndirnar.
Ég veit ekki hvort þessi mynd er nákvæmlega frá Tärnaby, en ég veit alla vega að hún er frá héraðinu. Það er merkilegt með þennan stað að þaðan koma og hafa komið ótúlega margir góðir íþróttamenn og konur, til dæmis skíðafólkið Anja Pärsson og Ingemar Stenmark og svo margir, margir fleiri.
Það er hægt að leigja ótal hús þarna norður frá og þegar ég sá þetta hús hugsaði ég hvernig það mundi líta út að sumri til. Þar sem ég er ekki skíðamaður er þetta ekki árstíðin sem ég mundi vilja taka hús á leigu þarna norður frá en óneitanlega er myndin heillandi. Hins vegar þurfum við ekki að taka hús á leigu á hinum almenna markaði upp í Norðurlandi þar sem það er fullt af fólki sem er reiðubúið að lána okkur sumarbústaðinn sinn eða annað húsnæði sem það hefur á sínum snærum. Valdís, í sumar verðum við bara að láta verða af þessu!
Ég mundi alls ekki vilja fara á skíðum niður þessar brekkur, en myndin er einmitt frá nágrenni Tärnaby. Ég mundi heldur ekki vilja fara brekkurnar á snjóþotu. Hins vegar væri ég alveg til í að taka dagstund í að horfa á þessar brekkur og láta hugann fljúga, en ég vil gera það að sumri til.
Rósa var upp í Storuman að vinna nokkrum vikum fyrir jól. Storuman er austar og einum 40 til 50 kílómetrum sunnar en Tärnaby, samt yfir 900 kílómetra í norður frá Sólvöllum. Við fengum nokkur sms frá henni meðan hún var þar og það leyndi sér ekki á þeim skilaboðum að hún var all heilluð af umhverfinu. Ég leitaði að myndum frá Storuman á netinu og þá kom þessi mynd fram og ég læt hana nægja. Hins vegar hef ég séð mikið betri myndir þaðan.
Já, alveg rétt. Mikið íþróttafólk. Heidi Andersson heitir kona og hún er margfaldur heimsmeistri í sjómanni. Maður hennar er Björn Ferry sem er snillingur í skíðagöngu og skotfimi og hefur verið ólympíumeistari í greininni. Heidi og Björn koma frá litlu þorpi sem heitir Ensamheten og er í nágrenni við Storuman. Að ég er að nefna þetta fólk hér núna kemur að hluta til af því að Valdís, sem horfir mikið á skíðaíþróttir, segir að þetta fólk hafi talað um að það hafi ekki haft annað að taka sig til á vetrum en fara á skíðum út í norðlensku brekkurnar og náttúruna.
Þannig er nú það. Eftir messuna í morgun flæddi þetta efni eins og mjúkar haföldur um huga minn, þetta efni sem ég hef nú bloggað um. Hefði ég bloggað um það einmtt þá, þá hefði þetta blogg litið allt öðru vísi út. Ég vissi það þegar ég byrjaði en vildi samt kljást við það. Ef þetta á að takast vel er mikilvægt að velja augnablikið þegar mjúku haföldurnar eru á hreyfingu en ekki eftir að þær hafa hætt að gæla við fjöruborðið.
Kommentarer
Trackback
