Ég endaði bloggið í gærkvöldi á því að segja að ég ætlaði að fara einn hring í skóginum og svo gerði ég. Það voru gaukar á tveimur stöðum sem virtust hafa einhvers konar samskipti með sínu go-gú hljóði, en þetta hljóð er einhvern veginn þannig að það er notalegt í kvöldkyrrðinni. Maurarnir voru þá enn á mikilli hreyfingu en þeir létu fótleggina á mér í friði. Ég stoppaði á nokkrum stöðum og virti mörg trén fyrir mér frá jörð og upp á topp. Kvöldið gerði það að verkum að þau virtust stærri en ella. Þau virtust mörg hver vera alveg gríðarlega stór. Nokkur stór grenitré sem við völdum til að lifa áfram þegar við grisjuðum árið 2006 og fengum efni í húsbyggingu, þau virtust hafa launað lífgjöfina vel og stækkað mikið. Svo er það líka þegar grisjað er og birtunni sleppt niður í skóginn, þá eykst vöxturinn svo um munar.

 

Það var gott að vera til þarna í gærkvöldi. Þegar ég kom til baka kveikti ég á sjónvarpinu, fannst ég þurfa að fylgjast aðeins með söngvakeppni. Þá stóð yfir einhver feikna mikil sýning með ljósum, glitter og glansi. Síðan hófst talning stiga. Á sama tíma hófst ferð mín um draumalandið. Þegar ég vaknaði aftur í stólnum var talningunni að vera lokið og ég bjó mig til áframhaldandi svefns á betri stað. Svo svaf ég í tæpa átta tíma. Það er mjög, mjög langt síðan ég svaf síðast fram undir klukkan níu að morgni. Ég er úthvíldur og minningar mínar um gærdaginn eru góðar.

 

Þetta skrifaði ég í morgun og svo fékk ég mér morgunverð. Nokkru síðar brast á heimsókn þeirra Rósu dóttur minnar og hennar Usha, indversku vinkonu hennar, en þær komu í eins dags ferð frá Stokkhólmi.