Ég var í Coloramaversluninni í Fjugesta í morgun, sama sem Málning og járnvörur, og var að borga sparslfötu sem ég keypti. Ég spurði Ing-Marie hversu mikið ég ætti inn á bónusreikningnum mínum. Hún fletti upp á kennitölunni minni og sagði að ég ætti inni 100 krónur. Svo bætti hún við að 31. október hefðu 289 krónur fallið út af því að tíminn var útrunninn. Jahá! Ég fann hvernig það var í þann veginn að þykkna í mér þegar mér tókst þó að segja; og þá fer ég á hausinn. 289 krónur sænskar eru nefnilega 5020 krónur íslenskar og svoleiðis hendi ég bara ekki frá mér sí svona. En leiðinlegt sagði Ing-Marie með hluttekningu. En því var ekki hægt að breyta þar sem Colorama er verslunarkeðja um alla Svíþjóð og það eru höfuðstöðvarnar sem hafa með þetta að gera.

 

Það eru orðin félagskort um allt og það kemur svo mikið af bréfum og tölvupósti út af þessu að það er orðinn hreinn frumskógur. Í fyrra var ég í TheBodyShop í Marieberg að kaupa birgðir af baðsápu og sjampói sem átti að kosta upp undir 1000 krónur. Viltu vera félagsmaður? spurði táningskona. Þá kostar þetta 650 krónur og þú færð þar að auki eina flösku í viðbót af baðsápunni. Og hvað gerir ellilífeyrisþegi? Nú, gerist félagsmaður og ég á ennþá nóg af baðsápu en sjampóið er að verða búið.

 

Svo var ég seint í haust að kaupa í Blomsterland og var með kort upp á bónus sem nam nokkur hundruð krónum. Þá rétti ég fram öfugt kort og afgreiðslustúlka sem var nánast á táningsaldri leit á kortið og sagði að þetta væri TheBodyShop kort. Fyrirgefðu sagði ég og ég sagði ennfremur að ég hefði fengið sms frá TheBodyShop daginn áður þar sem mér hefði verið boðið að koma á snyrtivörukynningu. Heldur þú að það hefði ekki verið skemmtilegt að sjá mig þar meðal smástelpna sem voru að láta mála á sér augabrúnirnar. Konan leit á mig samúðarfullu augnaráði og sagði að það hefði að vísu orðið svolítið neyðarlegt. Mér fannst það hógvært svar.