Hafragrauturinn með rjómablandinu er kominn á borðið ásamt tilheyrandi, svo sem tveimur aprikósum, hnefa af rúsínum, banana og hvönn frá honum Bjarna Thor í Hrísey. Allt er þetta vistvænt ræktað þannig að ég ætla að mér verði gott af morgunverðinum að vanda. Eftir eins og hálftíma ek ég úr hlaði með stefnu á Vornes og verð þar til klukkan tíu í fyrramálið eða svo. Ég finn fyrir sterkri löngun til að vera heima og koma betra lagi á allt hér heima. Ég kom heim úr vinnu á sjötta tímanum í gær og var fljótur að drífa mig í heimavinnugallann, vökva, slá hornanna á milli ásamt stígunum í framskóginum, vökva á ný, hreinsa illgresi og auðvitað að gefa honum Brodda.

 

Svo var hann búinn með matinn sinn og kom þá til mín þar sem ég var að setja vatn á garðkönnurnar mínar allar níu talsins. Það tók því tíma að fylla þær og Broddi fylgdi mér þétt í sporinn svo að ég mátti gæta að mér að stíga ekki ofan á hann. Við horfðumst í augu og við töluðum saman en ég skildi hann ekki fyrr en ég var hættur úti og kominn inn. Þá allt í einu áttaði ég mig á því sem Broddi hrópaði til mín aftur og aftur:

 

 

Og ég hafði ekki skilið neyðaróp vinar míns. Ég hljóp út með vatn og annað egg og samviskubit í huga. Ég taldi víst að hann sem vappaði þarna ennþá mundi taka sig að vatninu sjálfur. Nei! það fyrsta sem ég gerði í morgun var að gá. Seinna eggið var óétið og þar sem eggjadiskurinn og vatnsdiskurinn eru hlið við hlið hefur hann varla komið í vatnið heldur.

 

Þegar ég kom inn til að vera inni fékk ég mér eitthvað kex sem er svo þunnt að það virðist gert úr næstum eingöngu lofti. Ofan á það setti ég ostsneið og heimagerða rabarbarasultu, settist í djúpan stól og byrjaði á sneiðinni. Svo vaknaði ég klukkan ellefu og virðist hafa klárað sneiðina sem ég hafði haldið á. Það var svo í morgun sem ég setti smjörið aftur inn í ísskáp, sem ég lokaði sultukrukkunni og setti líka í ísskápinn. Það sem eftir var af ostinum hafði gulnað á eldhúsbekknum og fór í moltufötuna undir vaskinum.